Πρώτη λυκείου αν θυμάμαι καλά. Η δασκάλα μας προετοίμαζε το θεατρικό έργο στο οποίο θα συμμετείχαν σχεδόν όλοι, σχεδόν, διότι εγώ δεν είχα καμία πρόθεση, ούτε καν να μπω στον κόπο να μάθω το θέμα. Καθ’ όλη την διάρκεια των προετοιμασιών, στολές, κείμενα, σκηνικά κλπ, φτάνει λοιπόν η ημέρα όπου ήταν σχεδόν όλα έτοιμα, αλλά η δασκάλα χρειαζόταν οπωσδήποτε άλλο ένα παιδί να συμμετέχει στον ρόλο της δασκάλας του έργου… και προφανώς ήμουνα εγώ εκείνη εφόσον όλοι συμμετείχαν σε κάποιο ρόλο.
Όλοι συζητούσαν μεταξύ τους για το ποια θα ήταν κατάλληλη να συμμετέχει, αλλά η δασκάλα ήταν απολύτως σίγουρη, αποφασισμένη και απευθείας με το βλέμμα της στραμμένο προς τα εμένα μου (ανακοίνωσε) πως εγώ θα είμαι αυτή που θα πάρει τον ρόλο αυτό.
Σαστισμένη εγώ εκείνη την στιγμή ένιωσα σαν να πνίγομαι σε ένα ποτήρι με νερό. Ναι, εγώ. Εγώ ένας από τους πιο εσωστρεφείς ανθρώπους. Ποιος, εγώ που με το ζόρι καταφέρνω να ανταλλάξω μια κουβέντα, να συζητήσω δηλαδή. Κι όμως εκείνη την συγκεκριμένη στιγμή χωρίς να το πολύ σκεφτώ δέχτηκα τελικά.
Πέρασαν οι μέρες, δυο με τρεις μέρες ήταν από την στιγμή που το έμαθα μέχρι την παράσταση, σχετικά ένα μικρό χρονικό διάστημα. Έκατσα στο σπίτι μου, μελέτησα τα λόγια μου, δεν είχα και παρά πολλά να μάθω. Να μην τα πολυλογώ, έφτασε η μέρα της παράστασης, είχα έτοιμη την στολή μου, είχα μάθει τα λόγια μου. Ναι, έτοιμη. Όχι όμως έτοιμη ψυχολογικά. Κόντευα να πεθάνω από το άγχος, η σκέψη ότι δεν θα τα καταφέρω με κυρίευε. Το κοινό, το σχολείο και οι καθηγητές καθόντουσαν σε απόσταση αναπνοής και αυτό με άγχωνε ακόμα περισσότερο.
Ήρθε λοιπόν η στιγμή να βγω μπροστά και να παίξω τον ρόλο μου σε όλους αυτούς που ήταν εκεί. Δεν χρειάζεται να πω λεπτομέρειες. Είπα τα λόγια μου όπως έπρεπε, άνετη, αφοσιωμένη και συγκεντρωμένη. Το πότε τελείωσε όλο αυτό δεν κατάλαβα. ((Δεν πίστευα στο ΜΠΟΡΩ, δεν πίστευα ότι θα τα ΚΑΤΑΦΕΡΩ, δεν πίστευα σε ΕΜΕΝΑ. όμως μέχρι εκείνη την στιγμή. Που μπόρεσα. Που κατάφερα. Που απέδειξα στον εαυτό μου. ))
Αυτή η ημέρα θα μου μείνει αξέχαστη. Όχι τόσο για την εμπειρία, αλλά για τη δύναμη και τα αδύνατα που θεωρούσα πως δεν μπορώ. Ήταν η κρυφή μου πλευρά που αναγνώρισα την ημέρα αυτή.
Τόλμησε αυτό που έχεις μέσας, αλλά το φοβάσαι… Ίσως τελικά το καταφέρεις, κι αν δεν το καταφέρεις, τότε απεριψέ το… Αφου το έχεις πρώτα προσπαθήσει!!!
Από την Αλεξάνδρα.
