ROMA

Η ταινία είναι ασπρόμαυρη. Και όχι, αυτό κάθε άλλο παρά αποθαρρυντικό είναι. Και θα καταλάβετε γιατί. Βρισκόμαστε στην συνοικία Ρόμα της Πόλης του Μεξικού στις αρχές της ταραγμένης για τη χώρα δεκαετίας του ’70. Σε μια αστική κατοικία της πόλης, μία οικογένεια παλεύει να ισορροπήσει ανάμεσα σε φανερά και κρυμμένα μυστικά που κλονίζουν τις σχέσεις των γονέων και επηρεάζουν αισθητά τα παιδιά. Μέσα στην βοή της καθημερινότητας και τα τεκταινόμενα στους μεσοαστικούς ρυθμούς ζωής της οικογένειας, λάμπει ένας πιο ταπεινός αλλά εκκωφαντικά δυνατός χαρακτήρας, αυτός της Κλέο, της νεαρής που φροντίζει το σπίτι και τα παιδιά και μοιράζεται με μία συγχωριανή της ένα μικρό δωμάτιο στον εξωτερικό διάδρομο του σπιτιού. Η ιστορία της ξετυλίγεται αθόρυβα στην ταινία για όλους εκτός από τον θεατή μέχρι που θα διασταυρωθεί ποιητικά με αυτή των λοιπών πρωταγωνιστών.

Οι χαρακτήρες, ενσαρκωμένοι θαυμάσια από το καστ της ταινίας, είναι από αυτούς που ίσως δεν θα πρόσεχες στο δρόμο, που θα αγνοούσες ως συνηθισμένους ή αδιάφορους. Και όμως. Η δύναμη και το μεγαλείο τους, που ξεδιπλώνονται σταδιακά μέσα από μικρές στιγμές κλιμακωτής έντασης και ανθρωπιάς, καταπλήσσουν και αγγίζουν τον θεατή με μία ανατριχιαστική απλότητα και αληθοφάνεια. Η αυταπάρνηση και η αφοσίωση, ο λυρισμός και η νοσταλγία, προερχόμενη από βιώματα της παιδικής ηλικίας του σκηνοθέτη, είναι σίγουρο πως θα σας καθηλώσουν. Και αυτή τη κινηματογραφική σαγήνη θρέφει μοναδικά το γκρίζο που ντύνει την ταινία.

Η φωτογραφία και τα πλάνα, που θυμίζουν έντονα παλιό ιταλικό κινηματογράφο, με ενθουσίασαν, το ίδιο και η μεστή απλότητα των διαλόγων.

Η ταινία αυτή χωρίς υπερβολή, αποτελεί έναν ύμνο προς τη γυναίκα. Μία αριστουργηματική ωδή σε όλες τις γυναικείες φιγούρες που πέρασαν και ίσως περάσουν από τη ζωή μας και στις πτυχές τους που ίσως δεν καταλαβαίνουμε εύκολα. Και ανεξαρτήτως αυτού, είναι ένας φόρος τιμής στον άνθρωπο που, από όποια θέση και αν βρίσκεται, από όσα κοινωνικά στεγανά και αν επηρεάζεται, αν το θέλει πραγματικά, καταφέρνει να καθορίσει τη ζωή του και να παλέψει γι αυτή, βρίσκοντας νόημα σε πράγματα και ανθρώπους που ενδεχομένως οι περισσότεροι να προσπερνούσαν. Καλή προβολή.

Από τον Μιχάλη Λιαπάκη

Share on Facebook

Tweet

Follow us