Όταν ο γιος ενός φιλήσυχου εκχιονιστή (Λίαμ Νίσον) δολοφονείται από καρτέλ ναρκωτικών, εκείνος επιστρατεύει όλες του τις δυνάμεις προκειμένου να ξετυλίξει το κουβάρι της υπόθεσης και να εκδικηθεί όσους αναμείχθηκαν στο φόνο του γιου του.
Ο Νορβηγός σκηνοθέτης Χανς Πέτερ Μόλαντ σκηνοθετεί ένα θρίλερ εκδίκησης με φόντο το χιονισμένο Κολοράντο (ριμέικ της δικής του πάλι ταινίας «Με σειρά εξαφάνισης» του 2014), με την κλασική συνταγή στην οποία έχουμε συνηθίσει τον Λίαμ Νίσον. Να ζητά εκδίκηση όταν «πειράζουν» την οικογένειά του. Στην συγκεκριμένη ταινία όμως, ενώ ο πρωταγωνιστής κινείται φαινομενικά στις γνωστές νόρμες μίας όχι πρωτότυπης σεναριακά περιπέτειας, ξεφεύγει αισθητά από τις γνωστές αφύσικες αλλά θεαματικές χολιγουντιανές υπερβολές και κινείται στο χώρο με μία πρωτοφανή ηρεμία και εσωτερικότητα, χωρίς περιττούς θεατρινισμούς. Από την άλλη ο «κακός» της υπόθεσης (Tom Bateman), δεν είναι ο σκληρός και τρομακτικός βαρόνος της κόκας, αλλά ένας κακομαθημένος αδίστακτος νέος με αστείες αντιδράσεις και κωμική κακία, που θυμίζει Ταραντίνο στα καλά του. Γλυκόπικρο και ειρωνικό, με μαύρο χιούμορ και καλαισθησία, το «Cold Pursuit» θα μπορούσε να είναι μία στυλιζαρισμένη καλτ κοινωνική σάτιρα, αλλά τα στοιχεία δράσης και το αιματοκύλισμα δεν το αφήνουν, χωρίς όμως και να ενοχλούν, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον ακόμα και των πλέον δύσπιστων.
Όσοι λοιπόν πάτε να το δείτε με διάθεση και μιας δεύτερης ανάγνωσης, ίσως διακρίνετε κι εσείς μια πολυεπίπεδη και άρτια ταινία δράσης, όπου δεν υπάρχει καλό και κακό, παρά μόνο συμπεριφορές τυλιγμένες ατμοσφαιρικά στο χιόνι, αλλά και το τίμημα που τις ακολουθεί.
Από τον Μιχάλη Λιαπάκη.
