8 Μαρτίου. Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας λοιπόν και δεν είναι λίγες εκείνες που θα την τιμήσουν βγαίνοντας και διασκεδάζοντας με τις φίλες τους, ντυμένες κομψά και με μπόλικη διάθεση. Όμως θα ήταν άδικο να μην σταθούμε την ημέρα αυτή και σε άλλες γυναίκες, ίσως την πλειοψηφία ανά την υφήλιο. Στις γυναίκες που εργάζονται νυχθημερόν να βγάλουν τα προς το ζην και να μεγαλώσουν ολομόναχες τα παιδιά τους. Στις γυναίκες που εργάζονται σε περιβάλλοντα ανοίκεια σε εκείνες βιώνοντας το σεξισμό και την διάκριση λόγω του φύλου τους καθημερινά. Στις γυναίκες μητέρες και γιαγιάδες που βάζουν προτεραιότητα τα παιδιά και τα εγγόνια τους στερούμενες κάθε περιττή πολυτέλεια. Στις γυναίκες που πέφτουν θύματα κακοποίησης. Στις γυναίκες που πέφτουν θύματα “εγκλημάτων τιμής”. Στις γυναίκες που εξαναγκάζονται να πουλήσουν το κορμί τους για να ζήσουν η γίνονται άθελά τους βορά στα χέρια προαγωγών η διακινητών. Στις γυναίκες που υφίστανται ενδοοικογενειακή βία.
Στις γυναίκες που αψήφησαν κάθε στερεότυπο και αγωνίστηκαν για δικαιώματα που ακόμα και σήμερα αμφισβητούνται. Στις γυναίκες που έδωσαν τη ζωή τους για τα ιδανικά τους. Στις γυναίκες που διέπρεψαν σε κάθε τομέα της επιστήμης, της τέχνης, της διανόησης και διακρίθηκαν για την προσφορά τους στο κοινωνικό σύνολο . Σε όλες τις γυναίκες που θαυμάζουμε και αγαπάμε πολύ. Και καλό θα ήταν να μην τις σκεφτόμαστε μόνο μια φορά το χρόνο.
Από τον Μιχάλη Λιαπάκη
